Monolog
życie me monologiem się stało
już dawno, dawno temu...
a ja wciąż wierzę i czekam
jak na haju- czemu?
trwam aż po nerw najcieńszy
w tym nie-moim nałogu
trwam, bo wciąż nikt nie chce
wyleczyć mnie z monologu...
życie me monologiem się stało
już dawno, dawno temu...
a ja wciąż wierzę i czekam
jak na haju- czemu?
trwam aż po nerw najcieńszy
w tym nie-moim nałogu
trwam, bo wciąż nikt nie chce
wyleczyć mnie z monologu...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.