MONOLOG Z BOGIEM (wszystko mi...

Z każdą butelką i takim lekarstwem
Z każdym bluźnierstwem i każdym kłamstwem
Odpycham Cię Boże

Nie chcę odpychać, mam swoje słabości
Chcę być w porządku i w sercu Cię gościć
Bo Ty mi pomożesz

Nie chcę znać jutra, chcę się go nie bać
O spokój duszy ciągle zabiegam
To daje siłę

Chcę kogoś obok, mieć wokół ludzi
Kogoś pocieszać i z kimś się budzić
To jest mi miłe

Nie spieszyć się nigdzie, kochać powoli
Nie dać się skrzywdzić, to bardzo boli
Cieszyć się chwilą

Przez to, że nie wiem, to w środku mnie wierci
Chcę żyć jak najdłużej a krok do śmierci
Nazywać milą

Być bitym przez życie, gniecionym przez strach
Odczuwać samotność i tonąć we łzach
Lecz mieć nadzieję

Niech burza szaleje i będzie mgła
Niech noc będzie długa i noc będzie zła
Niech zawsze dnieje

Chcę teraz wierzyć i chcę rozumieć
Bo kiedy nadejdą, to muszę umieć
Złe dni przeczekać

Mieć wszystko klarowne, mieć jak na dłoni
Szczęścia nie szukać, za szczęściem nie gonić
Na szczęście poczekać

Być ludziom wsparciem a nie udręką
Pocieszyć słowem i pomóc ręką
By przydać się na coś

Nie żądać zapłaty by rąk nie splamić
Pomagać za uśmiech, zrobić coś za nic
A nie, wszystko za coś

I gniew kontrolować zanim zakrztusi
Do zła codziennego nie dać się skusić
By przetrwać próbę

Błędów unikać, przynajmniej próbować
Na błędach się wszystko napędza od nowa
Na własną zgubę

Krzyczeć gdy można, milczeć gdy trzeba
Nie iść na piwo, gdy trzeba do nieba
Niebo jest jedno

To jest już koniec lecz strach siedzi w głowie
Że gdy to powiem, usłyszę odpowiedź:
“Wszystko mi jedno”

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2020-08-10 Dodano: 2020-08-10 19:55:46

Ten wiersz przeczytano 719 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie