Monosmut z szufladki

Dlaczego małe rzeczy zostają w pamięci? Czy dlatego,
że całe są w słońcu. Pamięć nas i naszych miłości jest
słoneczna, choć miłości nigdy nie są małe.
To tak jak wieczory w mieście - czy teraz czy ongiś
zawsze niosą wolne kawałki - bo są oświetlone
lampionami. Taka jest ta nasza pamięć.
Tylko nienawiści nie chcemy lokalizować. Była to Tu to
Tam. Dlatego można żyć światłami i dźwiękami dnia i
nocy.

uwielbiam:)

och, nie umiem napisać nic choćby w połowie tak
mądrego i tak bardzo na miejscu jak al-bo... wspaniale
piszesz, dziękuję, że mogę czytać

...więcej mnie z tobą...wszystkie obrazy pozostają w
pamięci...pozdrawiam serdecznie

smooth wiersz:) mono, czyli samotny smutek - jeszcze
bardziej dotkliwy; piszesz tak naturalnie, że chce się
czytać i czytać...

nienawiść i miłość to bardzo bliskoznaczne słowa,
uczucia - wystarczy krok, ruch, słowo, gest i jedno
może zamienić się w drugie;) pozdrówka, dankaaś:)

chciałam napisać - bądź przy nadziei, ale... nie wiem
czy to mądre:))

Bardzo dobry.

Dodam, że piękna piosenka, poznaje ukochany Klif w
Gdyni Orłowie.

Corko Adama u Ciebie nawet komentarze są piękne a co
dopiero wiersze. Tak zawsze inaczej u Ciebie, że
chciałoby się posiedzieć, podumać w tym niezwykłym
klimacie. Tylko osoby o niezwykle pięknym i bogatym
wnętrzu w taki sposób potrafią oddziaływać na
czytelnika. Uściski, troszkę jeszcze posiedzę.

...to najładniejszy wiersz jaki dzisiaj czytałam.
pozdrówka.

z przyjemnoscia przeczytalem pozdrawiam

Zmieniłabym tytuł na "Monsunosmut", bo
wieje smutkiem. Miłego wieczoru.

Piękny, wyczarowany wiersz.
Pięknie piszesz. milutko się czyta. Pozdrawiam
serdecznie.

Nietuzinkowo jak to u Ciebie, corko. Zatrzymalas ,
zamyslilas mnie i sklonilas do refleksji.Jestes
niesamowita (gdybym Ci jeszcze tego nie mowila:)
Pozdrawiam :)

W rozpaczy niektórzy tracą moc pisania, a tu -
MONOsmut! Arcy.