Monotonia

*narkogłód

...prawie jak narkogód; brak tego uczucia jest nie do
opisania

życzę by przyszło, na miłość nigdy nie jest za
późno:))

super bardzo refleksyjny pozdrawiam;)

Waldi ... my wszyscy .. ale „ona „ na to do siebie że
kruszy serca .. i raz radością życia jest ... raz
smutkiem ..ale najczęściej drżeniem .. i choć za oknem
plucha .. bo Niebo widzi smutek .. to słońce przecież
wzejdzie ..jutro ..przytulam :i trzy uśmiechy na
szczęście zostawiam :):):)

Ech Waldku, Ty biedaczku
musisz do sąsiadki iść, może Twój głód zaspokoi,
kiedyś pisałeś, że jest empatyczna:))
Dobrej nocy życzę i wygłupiam się oczywiście:)

To jakby nie Twój wiersz...potrafisz wychwalać życie i
dary niebios, a tu narzekanie...
pozdrawiam serdecznie

:)))))Pozdrawiam.

Oo.. tak mi się podoba już od początku, powoli
czytając, patrząc na to i siebie pytając, czy zew
zabiera mnie pod ziemię i pragnie żebym utopił się w
jego skrzydła. Czy to takie smutne, ta każda chwila..
Pozdrawiam (nawet jeśli nie pasuje to co napisałem, to
w środku wyrażam z tych słów coś więcej)

Monotonia, znużenie, zniechęcenie - stąd biorą się
takie refleksje:)
pozdrawiam serdecznie :)

Trzeba się ogarnąć, melancholię odrzucić precz i
cieszyć się tym, że obok siedzi w fotelu cudny
skarb.....żona.

fajny i bardzo się podoba:)pozdrawiam:)

Fajnie z pomysłem i dystansem pozdrawiam;)

posty to też bierność dla aktywności

Ano ta monotonia czasem doskwiera;)Pozdrawiam:)

Wiersz podoba mi się. Zakończenie zaskakująco szczere.