Mordercy

Szary jak bruk uliczny,
Upadając rozbiłeś głowę o chodnik.
Wylała się krew – gęsta krew przelana za kłamstwa słane równie gęsto.
Nazwałbyś mnie najchętniej mordercą.
Nie!
To nie ja tu zabijam.
Sam upadasz, sam sobie winny bądź w tych chwilach i nie proś o szybkie zakończenie.
Nie będzie szybko!
Chcesz pomagać tylko sobie.
Wieczny egoista!
Toczysz się z dnia na dzień.
Wciąż w tym samym syfie, wciąż w smrodzie zgnilizny rozkładającej się przyjaźni.
Jesteś tak żałosny, tak śmieszy mnie twoja nieporadność.
Upadnij raz jeszcze!
Raz jeszcze głową uderz o chodnik.
Pomogę ci szybkim kopnięciem w twarz.
Pomogę ci zrozumieć własne błędy.
Jeszcze będziesz mi dziękować.
Więc mordujesz ty czy morduję ja?
Chyba obaj.
Zdegenerowani do cna mordercy.

Jakub Wiktor Lewandowski 02.09.2007 Słupno

autor

art=sic

Napisany: 2007-09-03 Dodano: 2007-09-02 19:56:46

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie