Morderstwo Anny B.

Dla wszystkich, którzyn"uwielbiają" chemię...

Dzień był pochmurny i szary,
wiatr wiał od wschodu.
Ulica szła kobieta
elegancko ubrana.
W płaszczu czarnym
z teczką w ręce
zmierzała do domu.
Nazywała się Anna B
- tak niepozornie.
Potworem była niesłychanym,
zmora i koszmarem młodzieży.
Bo wiecie, nauczycielem znienawidzonym była.
Chemia jej bronią była,
torturą i męka dla ucznia.

Dnia tego deszczowego,
gdy do domu zmierzała
zręcznie omijając kałuże
wpadła do dziury w chodniku
krzycząc ile sił w płucach.

Po godzinie przyjechała policja,
straż, ksiądz i sąsiedzi.
Wszelki ślad po niej zaginął,
odpłynął wraz z nią kanałem ściekowym.

Potem ludzie wspominali
taką jedną Annę B,
która nie umiała patrzeć pod nogi.
Chodziła z nosem ku górze
i tylko lufy wstawiała

Legendy krążyły po szkole
jak też do tego mogło dojść.
Ciało pedagogiczne pogrążone w żałobie
obgadywało ją dalej po kątach.
Uczniowi cicho krzyczeli z radości.
I tylko jedna osoba wiedziała,
że kratkę ściekową usunięto specjalnie.

Ze specjalną dedykacją dla mojej Wychowawczyni :D:D:D

autor

Dila

Dodano: 2005-12-09 16:08:35

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie