Morfeusz
Przekroczyłam próg twoich ramion.
Otulasz mnie ciepłem wspomnienia
i niecierpliwym dotykiem ust.
Dłonie błądzące po mapie grzechu
odkrywają na nowo krainy zapomnienia.
Rozebrani z niepotrzebnych słów
stoimy nadzy w zapamiętaniu.
Rozgrzani ciepłem tkliwości,
nieczuli na chłód przemijania,
kradniemy nocy minuty spełnienia.
Słońce kluczem światła zamyka twoje
ramiona.
Zaciskam powieki.
Morfeuszu, nie odchodź, chcę spać! chcę
śnić!
Morfeuszu!
autor
dewaluacja13
Dodano: 2013-11-08 15:06:12
Ten wiersz przeczytano 628 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ładny wierszyk.
Zgrabne figury stylistyczne.
Porwał mnie... Ukłony 'D
Witaj! Pięknie o miłości! Tylko dlaczego ciało jest
mapą grzechu?
Miłość to dar dla człowieka. Ciało, kiedy nagością
uwielbiane: Apollo.
Serdecznie pozdrawiam z refleksją romantyczną.
też tak mam,tym bardziej jak coś pięknego się śni:))