Morze

Na stole stały winogrona, brudne szklanki, ołowek i pełno kartek. Wszyscy w ciszy jak zaklęci (...)

i znów te wątłe winogrona
zwykła radość w tych kiściach
zerwanych dla czyjegoś zysku
i znów te szare kartki
zapełnione zwykłą głupotą
nieumiejętnością i niezdarnością

Szklanki pełne namiętności
i nienaostrzone zaczarowane ołówki
Takie jak ja
Bez celu
szans
kruche i łamliwe
tak bardzo delikatne
jak pasące się na łące krowy
tak bardzo bezmyślne
jak to co teraz widzę

a widzę łódź
pełna wspomnień
tych radosnych
i odległych jak Wyspy Kanaryjskie
tych które odpłynęły i nie wrócą
nie zobaczą błękitnego portu
tego kochanego domu
zawczasu zimnego i niepewnego

tak jak ta szklanka, ołówek
winogrona kartki i łódź
widzę siebie

do połowy pusta, zaczarowana
syta blada i chwiejna

tak mój Kochany
zwykle morze
pełne nieskalanych skarbów
i nieodkrytych tajemnic (...)

autor

edward8

Dodano: 2007-03-11 19:36:18

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie