Morze

Takie szerokie.
Takie bez końca...
Nie możliwe do przebycia.
Samotne, ponure, opuszczone.
Me życie jest właśnie takim morzem,
W którym wszystkie wspomnienia zostają utracone.
Te przeszłe, teraźniejsze, czy przyszłe.
To bez różnicy, nigdy ich już nie odzyskam.
Wiersze są mym życiem,
Tylko tam mogę się wyżalić i wypłakać, wylać może łez.
Moje marzenia zanikają, zanim się spełnią,
Wtedy spełnione nic dla mnie nie znaczą.
Jedyne co może je przywołać,
To szybkie skrzydła Anioła,
Którymi dogonię przeszłość, teraźniejszość, przyszłość
I odzyskam stracone marzenia i wspomnienia,
Lecz nie na zawsze,
Bowiem kiedy zdejmę z siebie skrzydła Posłańca,
Znikną, zanim powiem „Do widzenia...”
Może morze przestanie być straszne,
Ale nie...To nie możliwe...
Przestanie być straszne,
Gdy ja na wieki zasnę...

Mojemu przyjacielowi, o którym nigdy nie zapomnę.

autor

little_pen

Napisany: 2006-01-19 Dodano: 2006-01-19 20:25:34

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie