@A morze niech płonie

No i mamy zgrabną formę obrazu morza, kontrast
doświadczeń trudnych do pokonania, symbolizowanych
przez „skały" i „fal ołowianych". Z kolei użycie słów
takich jak „skrzeczysz" i „syczysz" przynosi wrażenie
gniewu i buntu wobec morza, wyrażając równolegle
bezsilność wobec nieuchronności. Zakończenie z
„wrakiem" i „ziarnkiem wśród ziaren” sugeruje osobistą
walkę (?) z trudnościami.
Warto było zajrzeć do archiwum.
(+)

Tak wyrazic dramat... potrafi tylko wspaniala poetka.
Jestes nia bez watpienia. :)

Kolejne niskie uklony. Dziekuje za uczte dla duszy. :)

idąc za tropem poprzedniego wiersza i przypisem z
ilustracją, tutaj pzypomina to klimat z ilustracji
Williama Blake'a.
Fajnie,

Bo trzeba od czasu do czasu tupnąć nóżką! Pozdrawiam z
uśmiechem jazkółko :))

Ciekawie przedstawiony sprzeciw
Pozdrawiam :)

Zaraz tam wrak!...Wiersz niezwykle dramatyczny i
piękny!

Niezwykły talent :) Pozdrawiam serdecznie +++

Wielkie uznanie dla kunsztu poetyckiego.
Pozdrawiam serdecznie :)

Popłynęłam czytając ten dobry wiersz. Czuć wiatr
odnowy w żaglach. Za żadną cenę nie można dać za
wygraną. To definitywne pożegnanie ma sens.
Dobrego dnia:)

Pięknie wyrażony sprzeciw!
Pozdrawiam Moniu

Emocjonalnie pokazany dramatyzm...ale za to
artystycznie napisany wiersz...pozazdrościć tylko
można...miłego dnia.

Ciekawie.

Tak samo ziarnko piasku na pustyni krzyczy, może ktoś
słyszy? Wspaniały wiersz.
Pozdrawiam, życząc dobrego dnia :)

Bardzo dobry. Ukłony :)

Niesamowicie rozbujany wiersz. Rozhuśtany, ale w
mocnych ryzach.
Wielkie emocje i ogromna dyscyplina.
Mam nadzieję, że to tylko taka sztormowa zabawa. -
BDB. - super!