Most

...dla wszystkich, przechodzących swój życiowy most...

Idę mostem moich marzeń,
związanym nadzieją,
nad przepaścią nicości...
W twarz, uderza mnie
wiatr niepowodzeń i smutku...
Deszcz zmartwień
spada na moją głowę,
przesiąka ubranie
utkane z radości życia,
wnika w skórę
złożoną z komórek miłości...
Lecz mimo tego,
że z każdą chwilą burza żalu
jest silniejsza,
trzymam się kurczowo lin
i stąpam po kolejnych stopniach mostu...

Boję się,
most jest coraz mniej stabilny,
chwieje się,
a przecież moje siły są na wyczerpaniu...
Liczę na wytrzymałość nadziei
i stabilność marzeń,
bo tylko to może mnie uratować
przed upadkiem w otchłań nicości...

Czuję jednak,
że sploty są zbyt przetarte,
stopnie zbyt zmurszałe
i nadgryzione przez czas...
Kolejnej burzy już nie wytrzyma...

autor

ada...

Napisany: 2005-05-30 Dodano: 2005-06-01 13:57:39

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie