Most na rzece Pisie
Moście, moście dumnej Pisy
ronisz łzy w jesiennej ciszy?
Co się stało emerycie,
czy niemiłe już ci życie?
Byłem piękny, wręcz wspaniały,
moje przęsła pordzewiały.
Ci, co po nim przejeżdżali
dawno wyrok już wydali.
A tak wiernie pracowałem,
parowozy przepuszczałem.
Ciepła para przęsła myła.
W dole Pisa się cieszyła.
Doczekałem się starości,
przypomnieli o swym moście.
Zniszczyć, stopić, lub wyrzucić.
Most historia, czemu smucić?
Każdy człowiek zwierzak, domek
ma na starość swą ochronę.
Tak się trzęsę, tak się boję.
Ludzie jutro zrobią swoje.
Żegnaj Piso, wierna rzeko,
wnet wywiozą mnie daleko,
będą topić mnie w stalowni.
Nie zostanie śladu po mnie.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2019-10-09 17:27:17
Ten wiersz przeczytano 2133 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Dziękuję za miłe komentarze.
Nikt piękna mojego kraju w sercu mi nie zmieni.
Kocham go w szacie bieli śniegu i drzew zieleni...
Pozdrawiam serdecznie.
Mała ojczyzna budzi w Tobie niezwykle silne
inspiracje.
Pozdrawiam :)
a jednak po sobie pozostawisz piękne wiersze ...
wzruszający
Nostalgicznie. Nie tylko o moście.
Pozdrawiam
Smutno, Broniu, bardzo.
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj Broniu.
Wzruszający wiersz.
Cóż, postęp i bezpieczeństwo, to jest ważne.
Pozdrawiam serdecznie.:)
smutno o przemijaniu coś się kończy by nowe powstało -
piękny wiersz :-)
pozdrawiam serdecznie:-P)
Ja w 1986r.skonczyłem studia i wielu moich kolegów
wyjechało do Kanady, USA, Australii. Na grobach
rodziców tych którzy byli z mojego miasta Radomia palę
w ich i swoim imieniu znicze. Dziękuję, że obdarzyła
mnie Pani swoim zaufaniem pisząc o decyzji
wyjazdu z Polski.
Wszystko przemija. Pani Bronislawo ja zapalam świeczkę
w imieniu mojego syna, który mieszka w Chicago. W tym
roku druga zapalę w Pani imieniu na zapomnianym
grobie, który jest pusty, być może z tego powodu, że
najbliżsi wyjechali z kraju. Ja nie puszczam słów na
wiatr. Pozdrawiam Panią serdecznie
Smutny wiersz Broniu. Taka kolej rzeczy...
Pozdrawiam i życzę dużo zdrowia i nieustającej weny :)
Smutno się zrobiło, a wiersz piękny:) Pozdrawiam
serdecznie:)
Piękny, acz smutny wiersz... Przyzwyczajamy się, co ma
dobre i złe strony. Pozdrawiam, dużo zdrowia życząc
:-)
Serdecznie dziękuję za miłe komentarze. Będę dalej
pisać. Jestem prawie zdrowa. To wielka dla mnie
nadzieja i laska Boża. Pozdrawiam wszystkich kochanych
moich znajomych i przyjaciół.
Piękny, smutny wiersz.
Ślę serdeczności Broniu:)