Motyl

Zaplątany w sieci Motyl trzepocze skrzydłami
Biegnie, pędzi w bezkres życie, tyle lat już jest za nami,
Przemierzając beznamiętne, zagmatwane losu ścieżki
Zostawiliśmy daleko, naszych dawnych uczuć resztki.

I teraz można już tylko,
Udawać że się kocha,
I poczuć czyjąś bliskość
bezsilnie można próbować.

Jak mrugnięcie okiem, szybko,
Świat ucieka koło mnie
I mówi mi ze jeszcze tylko,
Ciebie jedyną zapomnę
I nadążę.

A wiesz ostatnio,
Widziałem naszego Motyla, jak mknął w świetle księżyca
I mrok rozpędzał skrzydłami i tyle było w nim życia
Nie zważając na nic, wolny wirował na wietrze
Wiesz, on musiał pamiętać, jak wygląda szczęście

I Ty też tam byłaś
W tańcu wolnego motyla
We wszystkich szczęśliwych chwilach.
Nie pozwalałaś zgasnąć, nadziei co jeszcze się tliła.

I stawało się jaśniej
W każdej sekundzie życia,
Aż zanurzyliśmy się całkiem
w blasku lśniącego księżyca.
A Motyl wypijał ten blask
Radośnie trzepotał skrzydłami
I zabrał nas do gwiazd
I przysiadł chwilę na nich.

Razem przeszywaliśmy mroźne zimowe powietrze
Tylko my, nasz Motyl i przestrzeń.

Rwie się spętany w sieci motyl,
Nim walka go nie wyczerpie
Przepraszam Cię
Ale przestałem już wierzyć,
Że kiedyś sieć tą przerwie.

autor

lost.soul

Dodano: 2012-04-18 10:28:02

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie