Motylek

Swoimi myślami postać rysuję
Między wersami, radość ukrywam
Uśmiechem, każdy dzień namaluję
I czasem wiatr w kieszenie upycham.


Schowam w plecak szczęście znane
Zamek z wiary pomału wybuduje
Świat ujrzy, to co było schowane
Runie cegiełka z bezsilności murem


Zimna nie czując , stąpam po lodzie
na skrzydłach rozkoszy wiedziona
Poświata księżyca odbita w wodzie
Z uczuć wiązanka wtem zapleciona.

I oto jestem ja
... las
... serce
... sumienie
... czas

autor

Amie

Napisany: 2011-12-28 Dodano: 2011-12-28 09:11:41

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie