Motylu serca

promyku złoty od łez wilgotny
jak cień po ścianie tak ty się skradasz
motylu serca duchu błękitny
dotykiem swych słów jak bronią władasz

jak cień po ścianie tak ty się skradasz
lecz nie przestawaj do rana tak mów
żarem miłości marzenia wkładasz
sprawiasz, że tonę w potoku tych słów

lecz nie przestawaj do rana tak mów
bo w twojej barwie rozpływa się chłód
sprawiasz, że tonę w potoku tych słów
na moją duszę jak balsam jak miód

bo w twojej barwie rozpływa się chłód
ballada słodka z ust ci wypływa
na moją duszę jak balsam jak miód
smutki przeszłości radość obmywa

ballada słodka z ust ci wypływa
zapachem nęcisz zmysły szalone
smutki przeszłości radość obmywa
bujnością sycisz usta spragnione

zapachem nęcisz zmysły szalone
strumieniem we mnie gorącym płyniesz
bujnością sycisz usta spragnione
poezji piórem wciąż kokietujesz

strumieniem we mnie gorącym płyniesz
motylu serca duchu błękitny
poezji piórem wciąż kokietujesz
promyku złoty od łez wilgotny

autor

smutnyanioł

Napisany: 2016-07-16 Dodano: 2016-07-16 21:54:24

Ten wiersz przeczytano 1609 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie