Mów do mnie!

Milczysz!
Nic nie mówisz, słuchasz?
Patrzysz szklistymi oczami na mnie!
Nie patrz!
Mów coś!
Wiem nie możesz,
szkoda.
Chciałbym byś coś powiedział,
tak bardzo bym chciał,
ale Ty lubisz słuchać,
lubisz moje słowa,
lubisz jak moje łzy spływają na Twoje policzka,
odłożę cię, byś nie patrzył jak płaczę,
albo patrz,
patrz!
I ucz się!
Nie,
Nie! Ty nigdy się nie nauczysz,
nigdy nie zrozumiesz!
Przecież jesteś wciąż uśmiechnięty,
jesteś martwy!
Po prostu zwykłą zabawką,
pluszowym misiem, na którego moje łzy wciąż spadają.

autor

uqash24

Dodano: 2010-10-14 21:51:25

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie