Mówić nie umiem
Nie smuć się kochanie,
ja mówić nie umiem.
Wieczne moje trwanie,
może ci
trudno ogarnąć rozumem.
Nauczyłeś mnie:
jak dusza rozbrzmiewa,
słowa-to westchnienie,
serce, miłoŝcią śpiewa,
W piękny świat
pocałunków, wprowadziły
mnie twe usta,
i sprawiłeś mój miły,
że przestałam być pusta.
Twoje dłonie z moimi
to obraz miłości,
pieszczota, przytulenie...
wspólne milczenie...
24 grudzień 2018
autor
Motylka
Dodano: 2019-02-22 18:31:17
Ten wiersz przeczytano 536 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Dziękuje Marku. Wiesz nie wiedziałam, nigdy nikt mnie
nie poprawił I na przyszłość będę pamiętac
Ładny wyraz miłości płynący prosto z serca. Kiedyś
ktoś zwrócił mi uwagę, że Cię, Twe itd należy w
wierszach pisać małą literą bo taka jest zasada.
Pozdrawiam.
Marek
piękny świat
pocałunków,
Gdzie miłość tam czasem mowa nie jest już potrzebna.
Wspaniały obraz miłości.
Pozdrawiam serdecznie.
Różnie to w życiu bywa czasami nie umie się mówić
zwłaszcza nie umie się mówić w obliczu miłości po coś
zatyka nas.
Spoko. Nie rozumiem tylko tych wielokropków.