Mówię językiem ludzi i aniołów

Choć wszystko co dotknę w złoto się zamienia,
choć kwiaty najpiękniejsze zrywam,
choć największe szczyty zdobyłam,
choć najwspanialsze obrazy widziałam,
choć najcudowniejsze powieści czytałam,
choć wszystkie melodie słyszałam,
choć najdziksze przygody przeżyłam,
choć urody pełnie zdobyłam,
choć drogi moje przejrzyste,
choć sen mój spokojny.


Choć świat mój lukrem spływa,
chętnie ten lukier w błoto bym zmieniła,
by tylko poznać Ciebie mój przyjacielu.

Przyjacielu, co odbiciem mym jesteś.
Co samotności w duszy słyszysz wicher.


Czekam na jedno skinienie.
Na obcych oczu tęsknoty spojrzenie.


Może jutro Cię spotkam.
Może nigdy.
Może, gdy w zaświaty odejdę.
Może wtedy w pasji cię obejmę.

autor

Schizofrenik_Sasha

Napisany: 2014-04-11 Dodano: 2014-04-11 22:17:11

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie