może odejść.
"zostałem jeden człowiek wszystkiego jeden"
zapukano do bram,
hebanowe drzwi,
potknął się o złamany klucz
-niedobre przeczucia,
zaplątana pajęczyna
we włosach
-jakże przyjemnie jest patrzeć,
gdzieś tam piszą księgi
o dziełach wielkiego
stworzenia,
gdzieś w nim dzieje się
radość.
nic.
stworzenie wielkie.
"nie rozumieć nam trzeba,lecz wierzyć."
autor
Monika M
Dodano: 2007-04-29 23:16:41
Ten wiersz przeczytano 481 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.