może to nie pora
może to nie pora
jej imię wspominać
w przeddzień zakochanych
udawać ze chora
w ostatniej godzinie
zmieni losu plany..
wszystko i o wszystkim
lecz ona bezduszna
sunie jak torpeda
daleko i blisko
na cieniutkich nóżkach
ściąga płótno z nieba
może to nie pora
lecz ciągle obecna
kroczy obok nas
wiara i pokora
to cechy konieczne
by pokochać czas..
autor
suzzi
Dodano: 2013-02-13 22:54:11
Ten wiersz przeczytano 1095 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
To, takie ważne, żeby pokochać czas i siebie też :)
Stworzyli sobie świat dla prawa nie prawa. Rozumiem,
że to dla nich wygodne. Przykre, że jak piszesz - nie
ma odwrotnie. Dobry wiersz. Tylko za delikatny.
Mocniej ich! Miłego...
bardzo dobry wiersz, no tak święto nie święto, ona
ciągle obecna, serdeczności
Dobry wiersz...zadumałam się na chwilę.
cóż, śmierć jest wszechobecna, i nie ma co tego
zakłamywać...
zawsze warto o tym mówić a wiersz zatrzymuje bardzo
dobry
pozdrawiam:-)
Subtelnie o śmierci - piękny wiersz.
Bardzo ujmujaco/delikatna tresc I trafia do
czytelnika/Calkiem zgrabnie ci to wyszlo suzzi/
pokornie bez 'p'
a kochajmy , bo ludzie tak szybko odchodzą.
z wiara i pokoprą dam +
Wiersz bardzo ładny, refleksyjny charakter, zatrzymuje
czytelnika. Coś w tym musi być... Pozdrawiam
serdecznie:)
Wiara i pokora. Ileż w tym prawdy! Pozdrawiam
serdecznie!
"wiara i pokora
to cechy konieczne
by pokochać czas.." - bardzo ładny wiersz. Cieplutko
pozdrawiam