Możliwa przyszłość

Świat, który już dawno upadł
Zniszczony, na przekór całej miłości
Już dawno ostatni ptak spadł
Uduszony w toksycznej ludzi próżności
Rzeki niebieski, tętniące życiem zmienione w ścieki
Dziś jedynie smród zdechłych ryb wkoło
I taki obraz już zostanie na wieki
Życia już tak niewiele zostało
Lasy – płuca Ziemi – wykarczowane
Niegdyś tak majestatyczne, zielone
Teraz zmienione w przemysłowe tereny
Wszyscy piszą o zmarłym życiu smutne treny
Na powierzchni ludzi jedynie kroczą ludzie w kombinezonach
I pod ziemią wciąż głowy przed słońcem chowają
Ziemie w drugi Mars powoli zamieniają
I tylko dookoła szum wiatru i piach
Brak życia, nadziei – natury słodkiego głosu
I pytanie – Czy dało się uniknąć takiego losu?

I tylko miejmy nadzieje, że kiedyś tak nie bedzie ...

autor

hanek

Napisany: 2007-09-01 Dodano: 2007-09-01 14:16:34

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie