Mrok
Boję się ludzi. Ich spojrzeń, gadania
a nawet uśmiechów na twarzy, dzień jest
moim najgorszym wrogiem, a za to
przyjacielem jest Mrok. Ludzie myślą że
jestem dziwna, ale oni nie wiedzą że to
prze znich wolę być córką mroku niż być z
nimi. Ubieram sie na czarno maluję się
ciemno pod kolorem czerni
ukrywam swoje oblicze i samą siebie.
Boję się odrzucenia od ludzi tych których
kocham i ci którzy mnie kochają. Jestem
osobą bardzo ciepłą i chcącą kochać i
byckochaną lecz mogę nigdy tego nie zaznać,
bo boję się ludzi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.