Mroki i sny
ludzi a nie gwiazdy zmieniają ci co piórami wojują.
We wszystkim, ze wszystkim i po
wszystko-
Nadejdę gdy mroki zapadną.
Odnajdę ciebie na niebie gwieździstym.
Ciebie mi gwiazdo nie skradną.
Ciemność oplata duszę zmęczoną,
światła spragnioną i słońca...
Błysk mnie ożywia,feniks się budzi
a droga moja bez końca.
Czernią pochłaniam popiół opadły,
i tworzę z niego diamenty...
W sercu utkałem kielich marzeniem-
Jedności puchar, Grall święty.
Pokój światu na wieczność.
Komentarze (21)
Zosiak :):):)
Miłego dnia
Skądś znam to piórko... :)
Damahiel dzięki.
Tadeusz Grzywacz dziękuje za docenę.
pozdrawiam
ładne
Bardzo dobry tekst w równie
dobrym poetycznym wierszu.
Pozdrawiam:}