W mroku
w mroku jest dal
jest ziemia
jest wszystko
ciebie nie ma
po struchlałym parapecie
pełzną dwa węże
kalecząc łuski
przez moje palce przecieka czas
chłodne krople wina białego
milczę mając do wyboru
tęczę wskrzeszoną w rosie księżyca
lub drżenie ciszy
łamanej zgrzytem
na zawsze zamykanego okna
Z tomiku ,,To tylko wszystko,,
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2019-05-10 07:45:58
Ten wiersz przeczytano 1503 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
smutkiem powiało, bo choć w mroku można sobie
wyobrazić wszystko- pustki po kimś to nie wypełni.