Mroku tu więcej niż jasności

Gdy człowiek stary młodość traci,
to czym powinien sie bogacić...
Odchodzą już marzenia w cień,
i trwać nie będzie wiecznie dzień.

Mroku też więcej niż jasności,
strapień co tworzą wciąż przykrości.
Oraz boleści która każe,
pozbywać się pogodnych marzeń.

Człowiek jak stary to się boi,
sens nowych snów sobie przyswoić.
Bo się obudzi zlany potem,
z tym wymarzonym tak kłopotem.

I nie poradzi, bowiem z wiekiem,
rozsądnym staje się człowiekiem.
Wiedząc iż wszystko skryje cień,
gdyż trwać nie będzie wiecznie dzień.

autor

Grand

Napisany: 2008-05-28 Dodano: 2008-12-26 13:56:50

Ten wiersz przeczytano 371 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie