Mroźny Powiew

Zawsze wieje w twarz
co dnia , o poranku i wieczorem ten powiew przenika mnie
co dnia umieram w sobie gdy o poranku budze się , gdy wieczorem ide spać
jeden cel, dobrym być
miliony myśli w głowach ich by zniszczyć to co we mnie innego od nich jest
nieznaczący człowiek tak nazywam się odpychany przez świat , zapomniany przez siebie
tylko pamięta czas , słodki kolący czas
gdzieś tam daleko w głębi zrozumienie jest , nie ucieknie lecz od zdrady i kłamstw
każdy wychwala się nikt nie liczy zadanych komuś ran
ja moge tylko iść i czasem rozmarzyć się że będzie lepszy czas......
świat zmienia się...... lecz tylko pod kątem konsumpcyjnych spraw.
jeśli wyłączysz z tego świata się każdy postara się zniszczyć cię
nieznaczący człowiek taki może i jestem gdyż pełen wad i niech tak będzie ...
niech los pozwala bawić się im...... niech żyją w uśminkowanym świecie swym.
jedyne czego bym tylko chciał to mieć spokój... wyciszyć tak się i wyobrazić że leci sie wolny niczym ptak
lecz o poranku budze się i znów czuje mroźny powiew na policzku mym.... tak co dzień.... tak co dzień....

autor

NOTHING

Dodano: 2007-01-07 18:53:47

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie