Mårran

Interpretuje ten wiersz na kilka sposobów i wszystkie
prowadzą do jednego wniosku-świetny.

Pod pozornym chłodem samotności ukryła się tęsknota do
ciepła.
W moim odbiorze wiersz brzmi jak prośba - ogrzej mnie,
rozgrzej. Przywróć do życia.

Pozdrawiam, Feliksie.

Mróz różne ślady zostawia, wiele znaczeń ma, tak jak w
wierszu.

Dziwi mnie trochę, że faktycznie ktoś się tym kieruje.
Pisze "nostalgiczny", napiszą "ładna nostalgia".
"Ładne haiku, ładny limeryk, ładna miniatura", jakby
te szufladki miały jakiekolwiek znaczenie.
Niemniej za komentarz bardzo dziękuję. ;)

Klimat zimny, bo nie da się zostawić pola pustego.
Najchętniej wszystkie zostawiłbym puste. Po co dawać
czytelnikowi za dużo wskazówek? ;)

Chyba mnie tu przyciąga klimacik. Jakoś tak, jak przy
kominku...
chociaż ostrzegasz, że wiersz zimny.

Ech ta samotność, nigdy nie będzie naszym
sprzymierzeńcem.
Pozdrawiam.
Marek

"A ja wiatr po polu gonię
ścinam życie w śpiących drzewach
widmem kwiatów szkła ozdabiam
i tęsknotą"

szkoda..., tym bardziej, że mamy globalne ocieplenie
klimatu, i nawet
skały lodowe-mårrany topnieją;
nadchodzi nowa era...:)

ale, Wierszowi nie można odmówić liryzmu i poetyckiego
piękna... :)

Dzięki wielkie, DonPedro!

Piękny wiersz, ogromnie mi się podoba. Taką samotność,
tak opisaną można nawet polubić.

Uczucie, które pod dachem samotności drzemie zasypane
popiołem codzienności może obudzić tęsknota tak jak
słowik budzi wiosnę... muyślę, że o tym jest Twój
wiersz, pozdrawiam

Tytuł jest roboczy, nie chciałem znowu zostawiać bez
nazwy

Interesujące ciekawy tytuł.

tęsknota to jedno z piękniejszych uczuć
ona uświadamia nam wartość wagę związku czy uczuć

Jak ładnie.
Pozdrawiam