Multimedialny park fontann(proza)

https://www.youtube.com/watch?v=2xlKRtF9FkE

Niebo zasnuwał mrok zbliżała się magiczna godzina 19 a, ja czekałam z utęsknieniem na pojawienie się Janka. Przybył rozmarzony,
przywitał się ze mną czule i podarował serce z bursztynu. Oczarował mnie tym gestem, a jego spojrzenie tak delikatne subtelne powodowało, że moje serce mocniej biło. Poszliśmy przytuleni, do pokazu w parku zostało jeszcze sporo czasu, a żywe wspomnienia przerywał przelatujący nieopodal gawron. Bazyliszek ta knajpka przypomniała nam pierwszy czuły dotyk i łowione chwile powodujące stan uniesienia. Janek nic prawie nie mówił aż byłam tym faktem zdziwiona a później okazało się, że wyobrażał sobie taniec ze mną. Zaskoczył mnie zresztą nie po raz pierwszy, a szarmancki jak zawsze opowiadał o swoich młodych latach, studiach na wydziale historii Uniwersytetu Warszawskiego i zapragnął uraczyć mnie historią budynku tej szacownej uczelni znajdującej się na Krakowskim Przedmieściu. „Krakowskie Przedmieście 32 to pałac Tyszkiewiczów –Potockich z Gabinetem Rycin i wydziałami Uniwersytetu Warszawskiego. Obok niego pałac Uruskich-Czetwertyńskich, mieszczący niegdyś wystawę zbiorów starożytności i gabinet figur gipsowych, założony wzorem gabinetu figur woskowych madame Tissot. Dzisiaj w należącym do Uniwersytetu pałacu, w którym od frontu ma swoją siedzibę Wydział Geografii, mieszkają członkowie rodziny jego dawnych właścicieli. Piękna neobarokowa brama z 1900 roku prowadząca na teren Uniwersytetu Warszawskiego, oznaczona nr 26/28, jest dziełem Stefana Szyllera. Zdobią ją alegoryczne postacie symbolizujące pokój i wiedzę. Ażurowe skrzydła wieńczy historyczna sylweta orła rektorskiego w koronie, trzymającego w szponach dwie gałązki – palmową i laurową. Pięć złotych gwiazdek symbolizuje pięć wydziałów, bo tyle ich liczył Uniwersytet w 1816 roku za czasów rektora Wojciecha Anzelma Szweykowskiego. Nie wchodząc na dziedziniec uniwersytecki, mijamy kamienicę nr 24, gdzie przed wojną mieścił się jeden z najstarszych warszawskich szpitali-szpital Św. Rocha. Odbudowana bez swoich charakterystycznych i historycznych cech, pełni funkcję Domu Studenta”.
Zbliżała się godzina 21, czyli pora rozpoczęcia pokazu a Janek zaśpiewał mi starą melodię „Umówiłem się z nią na dziewiątą”. Przecudny pokaz bił feerią kolorowych świateł laserowych przeplatanych kaskadami wody z fontann, a cudna muzyka podkreślała to wszystko. Na początku na wodzie ukazał się wirtualny dyrygent, a muzyka ubarwiała ten cudny taniec postaci przewijających się w tle. Nie sposób oddać klimatu tego kulturalnego przedsięwzięcia, po prostu trzeba to zobaczyć i przeżyć. Po pokazie Janek odprowadził mnie w pobliże mojego domu i ucałował na pożegnanie, miał nadzieję zresztą wcale nie złudną, że znowu się spotkamy w cud scenerii, ale to już inna historia.

autor

BaMal

Napisany: 2016-03-08 Dodano: 2016-03-08 21:37:32

Ten wiersz przeczytano 1204 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie