Mur

Budowałeś mur wytrwale,
łzami głazy słów sklejałeś,
na potężnej litej skale
takt swój w każdy dzień wbijałeś.

Budowałeś mur warowny,
słońca blask zań ukryć chciałeś,
każdy ruch i gest wymowny,
serce nim otoczyć miałeś.

A gdy głaz ostatni poległ,
kiedy cieniem zmógł granice,
smutek duszę twoją zaległ,
głosu życia nie uslyszę.

Płonie mur szarością żalu,
nie ukoił snów strapionych,
wyciągnięte dzieli dłonie,
nie odnajdą dróg zgubionych.

autor

smutne oczy

Napisany: 2008-02-09 Dodano: 2009-02-10 01:31:44

Ten wiersz przeczytano 987 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie