mur rozstania

każdego dnia
dokładamy cegłę obojętności
z datą i rutynową notką
budujemy mury
pielęgnujemy je milczeniem

gdy zaczyna doganiać nas ciemność
w popłochu stąpamy po omacku
uciekamy jak tchórze przed pustką
unikając łap samotnych drzew

stoimy na murach
tęskniąc do swych ciał
lekceważymy zegar
wybijający nasze ostatnie chwile
wyciągnięte ku sobie ręce
nie skracają odległości
jak ćmy tłukące
głową o żarówkę

rzucasz utkany kroplą nadziei
misterny pomost
spotykamy sie w połowie drogi
w samym środku niedokończonego domu

autor

aśka

Napisany: 2005-12-14 Dodano: 2005-12-15 00:13:06

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie