Muszla
staroć
woda przelewa się przez koralowe ściany
groty
muszla na wylot przeżarta przez blaski
otwarta zamknięta pełna
oko bez ciśnienia w swym wnętrzu
oko bez soczewki puste oko
woda labiryntami dąży poza siebie
muszla ją przyjmuje w sobie
to splot to węzeł kokarda myśli wodnych
zawirowanie w oceanie bez świadomości
penis wodny głaszcze jej powierzchnie
żyłki pęknięć i stulecia
małża rozgniła się w noc
został szkielet bez krzyku
Lecz ta muszla to zwycięstwo pełni
otwarcia
to dusza co kiedyś przepuści przez siebie
cały ocean
i nic się nie stanie?
Pozwalam płynąć pieśni oceanu
muszelka gdy byłem dzieckiem była
czekoladką
dziwna narośl na ciele wszechświata
nie obierająca wokół żadnej drzazgi
autor
Belamonte
Dodano: 2021-02-27 10:10:23
Ten wiersz przeczytano 2785 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Bardzob ciekawie piszesz.
Piękna historia "muszli".
Pozdrawiam z dużym podobaniem:)
Witaj.
Bardzo ciekawy przekaz wiersza, metaforyczny.
Zatrzymuje.
W tej muszli, śpiewa cały Ocean, o życiu.
Pozdrawiam serdecznie.;)
Jak widać można bardzo ciekawie pisać o muszli, jej
naturalnym pięknie, korzeniach, o tym o czym śpiewa i
jeszcze np. o bólach przy rodzonych perłach, ale to
małż nie muszla cierpi :)
Fajna jej personifikacja, tak poza tym, nawet i dusza
po niej pozostaje, ciekawie, ciekawie...
Pozdrawiam z podobaniem dla nietuzinkowego wiersza:)
skłaniasz do refleksji nad tą muszelką...:) ciekawy
wiersz :) pozdrawiam cieplutko :)
Muszle cenne są, bo w nich są perły.
Efekt działania przez ciało obce.
Wyrzucane na brzeg przez fale, martwe są już.
Ciekawy wiersz.
Daleko sięga myśl ludzka, tak daleko, że wyobraźnia
kieruje na nieodkryte lądy. I ja lubię pochylić się
nad muszelką w koralowej grocie, chociaż jakby już
rzadziej.
Te muszle wspomnienia i tyle jeszcze do napisania bo
tak dużo przedstawiają