Muza gorąca jak meduza

Zagrasz dla mnie na pianinie?
Sprawisz, że świat się w dźwięku z Twoich puszków opuszków rozwinie
Wszystko co przykre, jak gorycz w cukrze się rozpłynie
Nasze dusze będą tańczyć
Na niewidzialnej dzwiękolinie
Tak ekstremalnie, niematerialnie
Będą latać po suficie
Drganiami pobudzane
Spod dziesięciu opuszków dla dwóch odludków

Szum Twoich emocji wezbranych,
jak fala w skałę – w klawisze uderzanych
Z inwencji emocjonalnego sztormu;
statek wyrzeźbiony w konwencji, w drzazgi roztrzaskiwany
Mój wzór człekokształtny na skinienie Twego palca
W rytm magiczny kiwany
Ten dźwięk z głębi duszy wyłuskany
Z mojego ciała właz dla jej wolności jest wystukiwany
Kodem otwierany

W ten czas obłąkany pękają granic rozumu parkany
Jak Jezus na krzyżu;
Zjednoczył się z Bogiem po przez (nie)śmiertelne rany
Tak teraz wyzwala to w nas ten stan niespotykany
Ściany zawarte w betonie mają rany otworzone
Werbalna kipiel wzburzona przez dłonie
Mój wzór człekokształtny zagina na dywanie w pokłonie

Kolejna dźwięków skotłowana piana
Z dłoni jak armada; na pianino swój zew wykłada
Dudni jak biegnące słonie
Bariera dźwięku pęka, jak serce Julii w Weronie

Już ta muza będzie trwać na wieki
Dmuchnij włosy naelektryzowane
Podaj dłonie duszą przepełnione
Otwórz powieki
Ukaż oczy uniesieniem zamglone
Uśmiechnij policzki zarumienione
To co piękne zostało wyzwolone
Jak szum morza w muszli utrwalone

autor

uUulotny

Napisany: 2006-04-30 Dodano: 2006-04-30 14:08:19

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie