Muzo
Jakie ze sobą dziś przynosisz wieści,
smutkiem przywitasz, czy też radowaniem?
Natchnij mnie proszę, powiedz w jakiej
treści,
hołdując tobie zacząć mam pisanie.
Twarz twoją widząc i jak łzami raczysz,
z trudem się godzę z tym co
przeznaczone.
Wczuwając w nastrój, który los
przeznaczył,
refleksję ujmę w nakazanym tonie.
Echże ta miłość, taka piękna przecież,
a więc dlaczego często pełna żalu?
Wszyscy jej daru pragną na tym świecie,
a w niej nie tylko szczęście bez
umiaru.
Komentarze (130)
Prawda o paradoksach zjawisk z ważnym przesłaniem
Marku, naliczyłem około 90-ciu osób, które
skomentowały Twój niewątpliwie udany wiersz. Nie wiesz
przypadkiem skąd wzięło się około 30 pozostałych
głosów?
Pozdrawiam.
Ach ta miłość, rani, a my ją kochamy. Życzę Marku
szczęścia w miłości. Pozdrawiam.
...jak zawsze piękny wiersz dający do
myślenia.pozdrawiam
Miłego weekendu S.M. :))
Ładnie u Ciebie Marku... pozdrawiam;)
Oo, bardzo mi się spodobał ten wiersz. Z puentą. Na
duży plus ode mnie.
Do tego napisany tak, jak lubię - rytmicznie się
czyta, bez zgrzytu, gdyż ma klasyczną, równą długość
wersów i zachowaną średniówkę.
Pzdr.
Doskonały wiersz i jeszcze lepszą puentą. Uwielbiam
takie wiersze, Twój, to cymes. Pozdrawiam.
Witaj Marku!
To w końcu najpiękniejsze uczucie na świecie, a
potrafi zranić - piękny i ciekawy wiersz. Pozdrawiam i
dziękuję za wizytę:)
Sliczny, pozdrawiam
Witaj Marku nie będę się rozpisywał po prostu pięknie
stawiam setnego plusa Pozdrawiając serdecznie
Dziękuje kolejnym gościom za odwiedziny i przeczytanie
wiersza.
mARKU POZDRAWIAM
I GŁOSIK ZOSTAWIAM
Pięknie, pozdrawiam :)
Prześliczny i zapraszam do siebie na przygodę ;) ;)
pozdrawiam i głosik zostawiam +++ ;)