muzyka przetraconego karku

modlę się do ikony, z ukrzyżowanym graffiti.
ernesto, la poderosa i błysk w oku rewolucji.
biorąc w posiadanie oddech wenezueli i peru,
granice południowego piekła. w podroży po szatana.

w slamsach, wydłużona krzepliwość i ludzie
przypominający bezwarunkowo swoje przedmioty.
uciekłem z leprozorium, gdzie czaiła się wolność,
przed nadejściem upragnionej pory deszczowej.

pieszo. przez uliczne inferno i upadłe cmentarze,
kołysząc sennie położnych, odbieram życie.
trzymam ręce w górze jak relikwie kultu jednostki.
rytm wybijany na werblach, grają milionom martwych.

cerber przenosi w zębach czas. jak szczenię,
z wytartym szczęściem, tatuowanym na karku.
piaskowa droga cofa słowa w niepamięć,
i jest już tylko cisza, definiująca moje pokolenie.

autor

Kornelius

Dodano: 2009-08-09 14:15:49

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie