Muzyką wyzwalam żywioły

Muzyka szmerem wypełnia życie. przestałem dotykać klawiszy, może ten rok w polityce się trochę uciszy

Żywioł, ogromne morze grzmi przede mną,
Przy fortepianie u jego brzegu zadumany
Uderzam w klawisze jak w bębny Richarda Wagnera
Gram z pasją uwerturę Tannhausera

W bezkresną dal mam zatopione oczy,
Na jawie ogrom morza obraz mroczny
Na twarzy, policzkach wiatr mi osiadł blady
Swoją muzyką, akordami wstrząsałem posady

Uderzam w klawisze palce jak w obroży
Zagłusza moją muzykę rozszalałe morze
Trzask fal o brzeg, złota smuga wody się pali
Muzyka, moja muzyka się niesie na fali

Pianino nad klifem , ja bez łódki bez wiosła
W mojej muzyce głos który zawodzi
Wołam jak król - Konia! konia! królestwo za konia!
Ja wołam potrzebuje dla muzyki łodzi

Przywołuję przed oczy ciszę swojej duszy
Muzyką wyzwalam stan że morze się burzy
Zaprzestanę grać ten utwór przeklęty
Zsuwam ze skarpy pianino w morza odmęty

Nastała cisza .morza, słyszę ją i widzą oczy
Ciemność zalała niebo, morze swe życie toczy
Mgła nad wodą, rozpościera się w obraz senny
Odwracam wzrok od morza, muzyce nieobojętny

2011 01 02

autor

slonzok

Napisany: 2010-01-02 Dodano: 2011-01-02 08:02:49

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie