Mydlana niedziela

W sobotę srebrem się zaczyna
Nowela rzewna i przeklęta,
perli się w pocie oczekiwań
skóra koronką owinięta.

Bańka mydlana i tęczowa,
podwójnym szczęściem rozmarzona.
Do poniedziałku traci wątek
W oczach niebieskich zapatrzona.

Wieczór zdławiony i samotny
myśli przychodzą podejrzliwie,
zalany woskiem świecy płomień,
na przyjście czeka niecierpliwie.

Dręczy mnie ranek opętany
co ptasim skrzydłem świat osłania.
Ze zlotą grzywą rozczochrany,
Promieniem swiętym mnie dogania.

Leżę w porannej mgle spowita
Cicha, w powszednie sny odziana,
A na tapecie znów się kiwa
Niedziela cicha i mydlana.

autor

emimai

Napisany: 2011-08-20 Dodano: 2012-08-18 13:39:51

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie