Myśl nr.6...Nadzieja....

Jak twarda potrafi być stal a wątłe serce człowieka

Jak duża potrafi być miłość gdy z rąk nam się wymyka

Głęboko na serca dnie swój egoizm ukryty mamy

I oprócz siebie samych nikogo obok nie dostrzegamy



A życie nasze jest jak iskra, którą zdmuchnie nagły wiatr

Wspólne wspomnienia zaś pozostaną ich słodyczy smak i czar

Minione dni są dla nas zapowiedzią nowych i wspólnych

Więc wierzmy czekając na ten dzień gdy wszyscy znów spotkamy się



Z za chmur wyjrzy słońce ogrzeje nas promiennym ciepłem

Policzki muśnie wiosenny wiatr co łzy nasze suszy

Już zawsze razem Ty, Ona, Ona i ja będziemy tutaj

I nawet czas który przemija nigdy już nie rozdzieli nas



Twoje 40-ste urodziny.
Wiersz napisałam 112 dni po Twoim wypadku i dedykuję go Tobie.
Jesteś mi bliski choć nie mogę powiedzieć, że znamy się
całe życie - że znamy się od zawsze.
Dla mnie jesteś i będziesz
Filarem mojego życia i drogowskazem, który pokazywał
co dobre i złe, co słuszne i głupie,
co mądre i śmieszne oraz to co najważniejsze
czyli Nasza Rodzina - po prostu my !!!

autor

am...

Napisany: 2004-07-12 Dodano: 2005-07-26 19:52:45

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie