Myśl o sawannie

Dla wszystkich czytających moje wiersze :)

Gdy siedzę przy biurku
Patrząc przed siebie i myśląc.
Myślami jestem tam,
gdzie z jaguarzycą Łapą tyle razy byłem,
i wcale, a wcale się nie nudziłem.
Wschód słońca pali ziemię
Najdzikszą i niezłomną.
Pali trawę bezlitośnie
Rozpala sawannę ogromną.
W oddali słychać poryk lwa
Gdzieś widać paski zebry
Krokodyl paszczą kłapie groźnie
I tak afrykańskie życie trwa.
Hipopotam patrzy znudzony
Mało życiodajna wodą ochłodzony
Na nim siedzą ptaki
I wydziobują mu robaki.
Nieopodal wielkiego baobabu
Siedzi gepard szybki jak wiatr
Patrzy, jak pelikan szary
Łowi małe rybki.
Dalej lwica bacznie ofiar wypatruje
Śledzi antylopę gnu
Widzi ją, biegnie z daleka
Obok ludzkiej słomianej szopy.
Słońce znika na koniec dnia
Już pomarańczowe
I głośny ryk lwa cały dzień zamyka
Zamilkła cała Afryka.
Ja tak siedzę i marzę,
czytam swe przygody,
czekam na kolejne misje,
co niosą ze sobą moc wszelkiej zgody.

NIE REZYGNUJCIE Z MARZEŃ
to, że coś nie dzieję się akurat teraz,
przecież wcale nie znaczy, że już nigdy nie nastąpi.

Pozdrawiam
Tomek

Dziękuję za wszystkie głosy, komentarze i cenne rady :) pozdrawiam.

autor

sarevok

Napisany: 2017-04-04 Dodano: 2017-04-04 10:43:26

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie