Myślałam, że też kochasz.

Kochałam Cię mocno i skrycie,
Miałeś miejsce w mym sercu na cale życie,
Gwaranta miłości nigdy od ciebie nie wymagałam,
Lecz w bezkresie uczucia ci zaufałam,

Dziś nie wiem
I nie potrafię powiedzieć, co sobie wyobrażałam,
W euforii uczucia wiecznie pławic się chciałam,
Czułam się lekko jak liść miłości spadający z nieba,
Nic więcej do szczęścia nie było mi trzeba

Kiedy się o TYM dowiedziałam

W bezkresie odchylani ukryć się chciałam
Poczułam jak pustka mnie przeszywała
I jak bym dotychczas nie istniała
Rzeczywistość stała się bardziej namacalna
Ta prawda nie mogła okazać się realna.

Kiedy jednak do mnie dotarło że między nami jest koniec
Uderzenie twych słów jak wybuch atomu
Ja najgorszy kataklizm całego globu
Postawiło mnie u życia progu.

Odbudować musiałam cały swój życiowy dorobek
Nauczyć się wierzyć …nauczyć się kochać…
Słowa ufność poznać znaczenie …
Wierzę w to ze już tego nigdy nie zmienię.

Już poprawiłam, dzięki...WSTYD JAK DIABLI

autor

*Tola

Napisany: 2009-07-05 Dodano: 2009-09-23 23:24:00

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie