Myślę, mówię i znikam...

Żar nienawiści w płucach zabija moją dobroć
Twa śmierć i cierpienie stanowią dla mnie rozkosz
Ty klniesz na życie.Znów ci się nie powiodło
Ja udaję współczucie, lecz naprawdę czuję wolność...
Kocham gdy ronisz łzy.Nie masz tego czego pragniesz
Kocham gdy upadasz i jesteś znów na dnie
Więc nie próbuj walczyć.Po co się buntujesz?
Ja i tak cię dopadnę i twe plany pokrzyżuję...
Życie zrujnuję...Myślę, mówię i zniknę...
Zostawie na zawsze umysłowe okaleczenia
Moja myśl przetnie grobową ciszę...
Ukazując ciemną stronę twego istnienia

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-06-09 20:30:56

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 124

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie