Myślę zupełnie na trzeźwo
Pytałeś piórem, Stanley, czego pragnę od
życia.
Jeśli odpowiem, że samego życia –
wyśmiejesz,
ciężko jest wprowadzić w błąd kogoś, kto
zna Cię od podszewki. To nie ma znaczenia,
skoro
i tak tamto byłoby kłamstwem, kolejną
wyrwaną
kępką włosów z głowy (wiesz, jak bardzo
lubię karać
siebie za nieprzyzwoitość) albo dwa dni
mieszkania
w budzie Burka. Chciałabym, Stanley, odejść
w spokoju,
w letnią noc, dyskretnie, by nikt nie
pokazał palcem,
nie chcę być kolejną sensacją („ona
się zabiła”, i tak w kółko).
Za szybami dopiero rodzi się wiosna, więc
spotkaj mnie,
stwórz cudowny miraż nadziei. Na koniec
wplączemy
pożegnanie.
autor
tokio hotel
Dodano: 2009-03-25 14:16:43
Ten wiersz przeczytano 894 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Skoro na dzień dobry zakładasz pożegnanie to coś nie
tak. Ale styl wiersza monologu podoba mi się
..nikt nie chce być sensacją dlatego musimy najpierw
myśleć a potem robić wtedy popełniamy mniej błędów w
życiu....
Ciężki do skomentowania,ale myślę że to jeszcze
odpowiada ciekawy klimat prowadzenia dialogu z kimś
wtajemniczonym podtekstem wiedzącym o czymś..ale to
nie temat na nadchodzącą wiosnę-uśmiech na twarz i na
spacer..powodzenia
zupełnie na trzeźwo i bardzo smutno, i fajnie...
Sylwio po prostu, super. pozdrawiam
Piękny klimat... niepowtarzalny styl...bardzo podoba
mi się Twój wiersz
Nie trzeba spekulować, lepiej porozmawiać o tym co
nurtuje. Taki monolog nie daje odpowiedzi, którą
chciałoby się usłyszeć.
Świetny klimat - dobry przekaz - pozdrawiam
Treść mnie zadziwia. Prawda czy fikcja? I czy ktoś
może przed idącą wiosną, mieć takie ponure myśli? Dla
mnie życie jest piękne. Wiersz ciekawie napisany.
piszesz szczerze, od serca, klimat bije spokojem,
piękny wiersz pozdrawiam :)
niezwykły tematem i w klimacie... jakby czegoś
podsumowywanie, żegnanie z kimś, z życiem, lecz daleki
rezygnacji... dojrzałe pióro, bardzo dobry wiersz...
pozdrawiam...
Stwierdzam. Bez łez. Że Twoje wiersze są świetne.
Stanley powinien przeczytać!
Wiersz uderza swoim klimatem, Pozdrawiam.
rezygnacja, jakby godzenie się z ostatecznym bez
sentymentów ,a jednocześnie pragnienie życia bardzo
smutny monolog
Ciąg dalszy monologu... i bardzo udany:)