Myśli

przewlekam słowa przez wersów nitkę tworząc wierszy korale...

W zimnych lochach mego serca
Myśli odsiadują karę.
Te najgorsze i najbrzydsze,
Na wieczność skazane,
Pokuliły się, zmarszczyły -
Gryzą zimną ścianę.

Jedne zapomniały: Kiedy?
Kto? Dlaczego? Po co?
Inne z opuszczoną głową
Chude palce plotą.

Zaś te mniejsze, łagodniejsze
Depczą ziemię lochów
Chodząc wkoło, z utęsknieniem
Czekają powrotu.

Oglądają się nawzajem,
Ważąc, które lżejsze
I czekają, wciąż zamknięte
Na moje potknięcie.

Człowiek...jest więźniem swych myśli...

autor

Nizak

Dodano: 2005-11-30 17:06:02

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie