Myśli z moik wiyrsyków

gwarowy wiersz

Myśli z moik wiyrsyków.

Na niebie chmury siwo-corne
jak nos syćkik myśli,
co my razem tutok
na wiyrsyki wyśli…

Bocem z historyji
ze telo razyj syćka wyzierali
ze wojna przyniesie wolność
Poloków ocali.
Moskole od wieków ino
wycekujom, kie Polsko osłabnie,
braci przeciw scujom…
Widziało się ze cud nad Wislom
Ojcyzne ocali,ze się nie wrócom więcej,
prędko się wracali.
Coby udowodnić ze Matki Bozej wina
wierzyli Stalinowi,dziś tej wiary ni ma.
Ale we krwi cy w genak swoik
przekozali coby Poloków
z mapy świata wymazali…
I pokąd syćka się tu
nie opamiętomy i dlo Ojcyzny Polski
miyłości ni momy,
i nie zbudujemy wojskowej potęgi
będziemy wiecnie zbiyrać
od sąsiadów cięgi.
A sąsiedzi bez roki w obłudzie ćwiceni
przychodzom,dorodzajom,
coby reśte Ojcyzny nasej
diabli wzieni…
Sprzedajom drogo swoje
obłudne prawidla,
coby Polokom Polsko Ziemia zbrzydła.
A sami zabierajom niby od niekcenio,
jej dzieci podstępem
bo młodzi wykształceni
i głowy nie tępe.
A takiej ziemi jako w Polsce
ni ma nika.
Wsędyj się radzi widzom
słychno śpiyw słowika
i polne konie grajom
i przepiórecki w trowie.
Ni mogom tego pojąć Poloków wrogowie
ze jesce nie wytruli syćkiego
na tyj Polskiej Ziemi.
I ze się syćko w słonecku rumieni
i rośnie Bogu i ludziom na kwałe.
Bo Matuś Bozo z Jasnej Góry błogosławi
swe Królestwo całe…
I nijakim sposobem Ojcyzny wrogowie
nie zmogom jej siyły.
Kie mocni w Boga wierze
broniom jej synowie.
Młodzi zaś przyjezdzajom jako downo
przed piyrsym rozbiorem.
Kwolom się autami,złotem, odzieniem,
ftore przywieźli z zogranicy.
Prędko rówieśnicy
odmałpowujom syćko,
syćko porównujom,
ze oni do matki rodnej nie pasujom.
Bo Matka Polska biydno
syćkim jeść nie daje
a na obcyźnie telo co jesce ostaje.
I pokiel tego młodym,
nie wygnomy z głowy,
trudno będzie powiązać
budżet cy skarbiec narodowy.
Bo jakoz to zrobić syćka
o tym wiedzom ze niezaradni
ludzie w rządzie nasym siedzom.
Nik nie powie młodym coby
w swoim kraju, budować swoje scęście
jako było we zwycaju.
Bo zoden sąsiad nic nie do,
ino Targowicy co się ze swoim sumieniem
i hańbom nie licy…
Dokąd nos bedom momić Polski Zbawiciele,
co majom pełne złoby,a podotków wiele
dlo prostyk ludzi wymyśleli.
Telo obiecowali i telo siylyli
i co z tego syćkiego się stało,co spełniyli.
Za miedzom wojna a u nos wojoków mało.
Fto obroni granice kieby się co stało.
Młodzi na obcyźnie,dobrze nom doradziyli
coby my jak nowarcej wolność utraciyli.
Boze coś Polskę bez tak licne wieki chroniył
obudź bo więksość nos majom zamknięte
mózgi i powieki.
I nijak im do serca ani do rozumu
przegodać,krązy ino mądrość
bezmyślnego tłumu.
Boze Mój! Takie corne myśli na wiyrsyku
razem se mnom siadły i razem z niepokojem
do wiersyka wpadły….

autor

skorusa

Napisany: 2015-03-02 Dodano: 2015-03-02 07:06:31

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie