Myśli w tłumie....

Znalazłam się w ludzi tłumie.
Poczułam lęk i zagubienie.
Obserwowałam otoczenie.
Chodząc tak bez celu,
określałam osoby po wyglądzie.
Jakie ich nastroje,
wiek i emocje?
Czy o siebie dbają,
Jakie zawody mają?
Zabawę miałam wyśmienitą.
Zabijałam nudę bezsensowną.
Zdrowy rozsądek przyszedł w porę.
że wyciągam wnioski fałszywe.
Nikt nie wie, o czym myślimy.
Jacy jesteśmy?
Co nam gra w duszy?
Ubiór nie świadczy o charakterze.
To powierzchowne szacowanie,
tylko zewnętrzne opakowanie.
Każdy z nas, to cud natury,
to zagadka.
Drugiej takiej samej osoby nie znajdziecie
bo jest – taka jedyna na świecie.

autor

@Krystek

Napisany: 2017-11-14 Dodano: 2017-11-14 10:36:24

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie