Myśli złote...
Twe myśli - chwile,
jak świetlne motyle
z moimi się splatają.
Swym skrzącym złotem
i śpiewnym lotem
serca nam rozpalają.
I niby iskry
żarem z ogniska
buchają raz po raz w niebo,
a późną nocą
srebrem migocą,
pył gwiezdny sypiąc przed siebie.
Porankiem chłodnym
leżą wygodnie,
blaskiem malując poduchę.
Zgodnie ziewają,
gdy wstawać mają
i budzik im dzwoni nad uchem.
Nim słońce wstanie,
one swój taniec
odtańczą znów pełen marzeń
nad naszą drogą,
między mną - tobą...
myśli co złotem się jarzą.
autor
annael
Dodano: 2007-10-17 00:12:38
Ten wiersz przeczytano 1418 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Bardzo zwiewny, przyjemnie się czyta, szkoda tylko, iż
w drugiej zwrotce zgubił się rym, ale to nie jest
bardzo ważne. Ja bym nic nie wymyśliła, żeby się tam
rymowało i było równie ładnie :)
Brawo! :)
Fajna zwiewność, lekkość wiersza.
Odrobinka magii, która usypia banał... :)
Myśli w czyn przekute, włożę pod kołderkę, pod poduchę
Codzienność i wirtualny taniec. Wiersz ma fajny rytm i
opisuje taki niesamowity światek "porozumienia dusz".
Lekko i ładnie.
zwiewny wierszyk, rytmicznie sie czyta, udany
poprostu, pozdrawiam
Wiersz cos ma w sobie dobrze sie czyta przeplatane sa
w nim Twoje myśli. Zabralaś nas czytelników w swój
piękny świat .
Melodyjnie, rytmicznie, nastrojowo. Myśli , te dobre,
dodają nam sił, oby jak najwięcej takich.
wiersz ma cudowny magiczny klimat, miło się czyta,
optymizm emanuje z wiersza
Twe myśli jak motyl ulotne i radosne w magiczny świat
zabiorą nas a w ten piękny świat.
ciekawe i niebanalne świetne po prostu .. rytmicznie
nieźle sie czyta brawo)))
Nic dodać i nic ująć - po prostu pięknie
ależ zwiewny wierszyk i sympatyczny jednocześnie,
jakoś nie kłuje w oczy banałem, udało ci się świeżość,
miłość i radość ująć w jednym wierszu.
imponujące...;-)
widzę te myśli,żywe i śpiące,rozbrykane i
ziewające,roześmiane i "złotem"kojące:)
Z takich mysli zbudowac radosc wierszem to przyjemnosc
czytania! Gorace, rozpalone buchaja w niebo nie
spalajac sie, a trwajac w uniesieniu... Cudnie.
Złote wstęgi myśli oplotły Twój wiersz... bardzo ładny
wiersz...