Na dnie mała tancereczka

Na dnie świata swoje miejsce znalazłam
tak
ja oszustka grzesznica niewierna
ostatnia z ostatnich
niewarta splunięcia
z podpuchniętymi oczami przemierzam doliny
gdzie zieleń jest czarna i nieba już nie ma
sponiewierana i zapłakana
trzy godziny się starałam
by mieć takie oczy i wzbudzić litość
nie płaszczyć się
nie błagać
nie skamłać o odrobinę człowieczeństwa w człowieku
błazenadą goryczy na chwilę zabrać komuś czas
tańczyć w piekielnym amoku
parząc stopy o własne grzechy
w łachmanach utkanych z niewiary
czuć się jak gwiazda
mieć widownię
mieć oklaski
niech wszyscy podziwiają jak skutecznie można się stoczyć
Perfekcja! Krzyczą i biją brawo
Kłaniam się
po chwili scałuję z ich twarzy szyderstwo
wykąpię się w pogardzie
i będę tańczyła tańczyła tańczyła...
może kiedyś usłyszysz o tym cyrku?...

autor

marlove_18

Dodano: 2007-03-21 12:15:07

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie