na końcu oddechu

milczenie
na końcu oddechu
nie otula zaufaniem
powiek
nie uspokaja drżenia
ciała

brak słów wrasta
w pustkę
dzieląc wspólne dni

myśli o tobie
nie zamieniają się
w myśli o nas

jestem oczekiwaniem
któremu nie chcesz
sprostać w obawie przed
utratą cienia

jestem zobowiązaniem
zapomnienia
które może zasłonić przeszłość

jestem przymusem
który paraliżuje
swobodne dni
bez konieczności jutra

jestem wyrzutem sumienia
któremu dozujesz siebie
w obawie
czy starczy sił

uciekasz
w spokój chwil odrębnych
wątpiąc w pewność
że skradzione niebo
upomni się o swojego zbiega

przerażony przesytem
którego nie możesz przetrawić
łudzisz się że można żyć na uboczu
zdarzeń

tylko słowa
mogą zatrzymać mnie
w twoich ramionach

tylko ciało nabrzmiałe
dotykiem ust
może odbić mnie w twoim spojrzeniu
każdego samotnego dnia
w którym budzę się bez
ruchu powietrza

odwaga bycia
nie kosztuje więcej
niż granica rzeczywistości
bez granic

dokąd iść
gdy schowasz naszą rzeczywistość
do kieszeni z napisem
zapomnieć

autor

elka90

Napisany: 2014-05-26 Dodano: 2014-05-27 12:37:32

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie