Na krańcach smutku
Opętał wiatr myśli
swoją siłą.
Słonko promieni
poskąpiło.
Od poranka do nocy
zapominajkami
obsypane usta.
W granacie nieba
księżyc zasmucony.
Głowa do połowy
pusta.
Gwiazdy obrzucone
makiem
smutnym biegną
szlakiem.
Wyschły myśli
senne.
W zaplątaniu uczuć
serce drzemie.
Pustka dookoła
dusza radość
woła.
autor
Tenia
Dodano: 2015-11-24 11:53:06
Ten wiersz przeczytano 943 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
śliczny , melodyjny wiersz, pozdrawiam serdecznie :))
Dusza przywołuje radość a ta jakby ogłuchła, nic tylko
milczy. Może już wkrótce tak się stanie, że peelki
smutek w radość się zamieni. Teresko, pozdrawiam :)
ładna melancholia:)
Niechaj wołanie Twoje usłyszy i smutek w sercu
delikatnie ukołysze. Serdeczności.
pogłaszcz kotka to nic smutnego Cię nie spotka
Pozdrawiam serdecznie Tereniu:))
bardzo melodyjny, kołysze.
no to radości życzę.)
melancholijnie i smutno, pozdrawiam:)
Głośniej duszo wołaj mury smutku rozkruszysz i radość
przywołasz:-) Pozdrawiam najserdeczniej, miłego
wieczoru:-)
Melancholia z samotnoscia w tle
powoduje, ze smutno i zle
...
Ładny, smutkiem nasycony przekaz...
+ Pozdrawiam serdecznie
Ładna melancholia :)pozdrawiam
Często pragniemy samotności, by nasze myśli ukoić i
uporządkować. Pozdrawiam serdecznie Teresko.
Pięknie kiedy dusza radość wola .. to znaczy..że masz
jeszcze serce .
samotnie, melancholijnie i ładnie,,,pozdrawiam