na krawędzi

na krawędzi jestestwa
pod tabliczką 'Wynocha'
do utraty tchu płacze
dusza

nie wiadomo
kiedy
zachłysnęła się odłamkiem
szkła z pobitej butelki

teraz cierpi

dokąd prowadzi zachłanność
gdy wciąż mało
i mało
serce nienasycone
pragnie brać
nie dawać

a dusza upija się
z nadmiaru emocji
by zapomnieć
ile posiada wartości
a nie może ich oddać

ona chce dawać
nie brać

(...)
więc odchodzi
ociera łzy i wstaje

nikomu nie jest potrzebna

autor

pejsana

Dodano: 2007-07-23 11:32:21

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie