Na krześle
jestem tylko obrazem który wisi na
ścianie
oddaję to co malarz namalował
kto umie patrzeć zauważy
zatrzymane w czasie jego myśli
a ja ino krzesłem zwraca się krzesło do
obrazu
fakt nie jestem obiektem zachwytu
ale za to można na mnie usiąść
wiesz co kiedy ktoś przyjdzie
i usiądzie pewno spojrzy na ciebie
i się zachwyci
ale piękny
ale piękny
siedząc
jesteśmy dla pokrzepienia ducha i ciała
autor
gabriel123
Dodano: 2020-11-27 10:04:24
Ten wiersz przeczytano 582 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Fajna, obrazowa, zaduma nad sensem istnienia. Miłego
wieczoru:)
Wiersz bardzo obrazowy i mający w sobie masę
przemyśleń :) Pozdrawiam serdecznie +++
krzesło służy do siedzenia
a tam w górze do rządzenia,
pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo dobry wiersz.
Tyle wyobrażeń, i to co się tli tam,
nazwane, nienazwane.
Podoba mi się temat, ujęty nieszablonowo.
Czytałam już dziś Twój wiersz i podoba się bardzo.
Pozdrawiam Gabrysi :)
Bombastyczny jak dla mnie wiersz...:)
Wszystko czemuś służy i ma swoje przeznaczenie.
Tak to już jest na tym świecie:)
Pozdrawiam.
Marek
Wszystko ma swoje przeznaczenie. Dobrze jak umila
nasze chwile. Pozdrawiam serdecznie:)
kto umie patrzyć zauważy, reszta jest nie ważna w
patrzeniu, chyba że chodzi o samo patrzenie:)
pozdrawiam serdecznie
fajna refleksja
Wszystko i każdy ma swoje zadanie, które powinno
współgrać z innymi...
Coś bez czegoś traci na znaczeniu
Pozdrawiam :)
fajnie o otaczających nas przedmiotach
no nie wiem może tak trzeba ponieważ
różni odbiorcy są
pozdrawiam
Świetny temat brakuje mi tylko pewnej zagadkowości,
czyli zbyt to podałeś na tacy.
Jeśli mogę coś zasugerować to spójrz na wiersz jeszcze
raz i pozbądź się zbędnych słów, które nie zmienią
zamysłu wiersza a dodaj to co brakuje tylko zwięźle.
Poezja to sztuka niedomówień to tak jak napisałeś w
pierwszej strofie, kto umie patrzeć - zauważy.